مزایای استفاده از سرمایه گذاری خطر پذیر
تفاوت سرمایه گذاری خطرپذیر با ICO و IEO چیست؟
در Venture Capital یا سرمایه گذاری ریسک پذیر، سرمایه‌گذاران سازمانی و افراد ثروتمند، سرمایه مورد نیاز را خودشان تأمین می‌کنند؛ اما بودجه عرضه اولیه کوین (ICO) توسط سرمایه گذاران خرد تأمین می‌شود.
برخی از تفاوت‌های بین سرمایه‌گذاری خطرپذیر با ICO و IEO (عرضه اولیه صرافی) شامل موارد زیر است:
- استارت آپ‌های حوزه رمز ارزها که به دنبال تامین مالی از طریق VC هستند، باید ثابت کنند که در حال کار روی یک پروژه هستند یا حداقل چشم اندازی روشن برای خود متصور هستند.
- تیم آن‌ها باید به اندازه کافی با تجربه و با انگیزه باشد تا به اهداف مهمی دست یابد. همچنین، این کسب و کارها باید سهام قابل توجهی را به سرمایه گذاران ریسک پذیر بدهند.
- با این حال، بیشتر شرکت‌های نوپای ICO / IEO برای جلب توجه سرمایه گذاران خرد فقط به یک وایت پیپر و نقشه راه مناسب نیاز دارند.
استارتاپ‌های حوزه بلاک چین که توانسته‌اند از طریق Venture Capital سرمایه جذب کنند، قابل اعتماد‌تر هستند. از سوی دیگر افزایش تعداد کلاهبرداری‌ها، تصویر موجود از فضای ICO را مخدوش کرده است. در نتیجه، بسیاری از استارت آپ‌های این حوزه به دنبال استفاده از IEO هستند؛ زیرا مفهوم ICO اغلب با کلاهبرداری همراه است.
تأمین مالی VC از طریق موسسات سرمایه گذاری یا افراد صورت می‌پذیرد؛ در حالی که ICO و IEO شامل صدها و گاهی میلیون‌ها سپرده کوچک از سرمایه گذاران خرد است.
اگر محصولی برای فروش دارید شما نیز میتوانید تامین کننده کیارش تجارت شوید : ثبت نام تامین کنندگان
مزایای استفاده از VC برای شرکت‌های کوچک
بهره‌مندی از تجربه و تخصص افراد، منابع بیشتر برای پشتیبانی، داشتن ارتباطات و شبکه گسترده‌تر، عدم تعهد بازپرداخت سرمایه و اعتماد بیشتر، مزایایی هستند که سرمایه‌گذاری خطرپذیر به شرکت‌ها ارائه می‌دهد. در ادامه به توضیح هر کدام از این مزایا می‌پردازیم.
1- تجربه و تخصص کسب و کار
- شرکت‌های نوپا اگر بتوانند نظر یک VC را به خود جلب کنند، علاوه بر پشتیبانی مالی، از راهنمایی و مشاوره‌های ارزشمند آن‌ها نیز بهره‌مند خواهند شد.
- این موضوع می‌تواند به انواع تصمیمات تجاری از جمله مدیریت مالی و مدیریت منابع انسانی کمک کند. تصمیم‌گیری بهتر در این حوزه‌های کلیدی می‌تواند از اهمیت حیاتی برخوردار باشد و رشد کسب و کار را سرعت بخشد.
2- پشتیبانی بیشتر
- یک شرکت VC می‌تواند در تعدادی از حوزه‌های مهم از جمله امور حقوقی، مالیاتی و پرسنلی، پشتیبانی فعالی ارائه دهد که یک مرحله مهم از رشد یک شرکت نوپا است.
3- ارتباطات و شبکه گسترده‌تر
- سرمایه گذاران خطرپذیر به طور معمول ارتباطات خوبی با جامعه تجاری دارند. استفاده از این ارتباطات می‌تواند مزایای ارزشمندی برای کسب و کارهای کوچک به همراه داشته باشد.
4- عدم تعهد بازپرداخت بودجه
- در صورت شکست کسب و کار، شرکت نوپا هیچ تعهدی برای بازپرداخت به سرمایه گذاران ریسک پذیر ندارد. در صورتی که اگر یک کسب و کار نوپا بخواهد وام بگیرد و پروژه شکست بخورد، مشکل بعدی آن‌ها بازپرداخت وام‌های سنگین است؛ به همین دلیل دریافت سرمایه برای شرکت‌های نوپا ضروری است.
5- اعتماد بیشتر
- شرکت‌های VC تحت نظارت نهادهای قانونی هستند. به عنوان مثال، در آمریکا، این شرکت‌های سرمایه گذاری توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار این کشور (SEC) نظارت می‌شوند. این شرکت‌ها مشمول همان مقرراتی هستند که بر دیگر شرکت‌های این حوزه اعمال می‌شود.
- همچنین، مقررات مربوط به تایید هویت مشتری (KYC) و مبارزه با پولشویی بر این شرکت‌ها اعمال می‌شو؛ زیرا تعداد زیادی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر توسط موسسات سپرده‌گذاری و بانک‌ها تامین مالی می‌شوند.
معایب استفاده از سرمایه گذاری خطرپذیر
در کنار مزایایی یک سرمایه گذاری خطرپذیر برای کسب و کارهای نوپا، معایبی نیز برای آن وجود دارد. کاهش مالکیت و کنترل کمتر، انصراف پیش از موعد، فرایند پیچیده، دسترسی دیرهنگام به بودجه و ارزش‌گذاری پایین شرکت به عنوان معایب این نوع سرمایه‌گذاری برای شرکت‌های کوچک و استارتاپ‌ها نام برده می‌شوند.
1- کاهش مالکیت و کنترل کمتر
- سرمایه گذار خطرپذیر، سرمایه ای بزرگ را در ازای دریافت سهام کسب و کارهای نوپا در اختیار آنان قرار می‌دهد و در ازای این کار، VC معمولا تا مدتی (عموما ۵ تا ۶ سال) عضو هیئت مدیره می‌شود. آن‌ها فعالانه در تصمیم‌گیری‌های آن کسب و کار مشارکت می‌کنند و هر تصمیم باید با رضایت سرمایه‌گذاران همراه شود.
- با توجه به میزان سهام شرکت VC در کسب و کار نوپا (که بعضا حتی می‌تواند بیش از ۵۰ درصد باشد) ممکن است مدیریت شرکت دیگر در اختیار آن‌ها نباشد. در واقع آن‌ها دیگر مالک شرکت خود نیستند.
2- انصراف پیش از موعد سرمایه گذار خطرپذیر
- یک VC ممکن است انتظار داشته باشد که سرمایه خود را طی ۳ تا ۵ سال به دست آورد. در نتیجه، این نوع سرمایه‌گذاری ممکن است برای کارآفرینی که برای سود دهی کسب و کار خود به مدت زمان بیشتری نیاز دارد مناسب نباشد.
3- فرایند طولانی و پیچیده
- مدیران یک شرکت نوپا ابتدا باید یک طرح تجاری دقیق ارائه دهند. پس از آن، VC به طور مفصل این برنامه را تجزیه و تحلیل می‌کند و جلسات متعددی برگزار می‌شود تا در مورد برنامه به طور مفصل بحث شود.
- اگر سرمایه گذار موافقت کند که سرمایه را تامین کند، برای تایید جزئیات ممکن است نیاز به زمان بیشتری باشد. بنابراین، معمولا تأمین سرمایه به این روش، یک فرآیند طولانی است.
4- ارائه بودجه به صورت مقطعی
- از آنجایی که بودجه مشارکت سرمایه زیادی را می طلبد، VC ممکن است همه پول را یکجا در اختیار کسب و کار قرار ندهد. بیشتر شرکت‌های سرمایه‌گذار برای آن که بودجه را به کسب وکارها پرداخت کنند، نقاط عطفی را در نظر می‌گیرند و فقط در صورت رسیدن به آن نقاط، بخشی از سرمایه را به استارتاپ می‌دهند. همین مساله فشار زیادی را به آن کسب و کار نوپا وارد می‌کند.
5- ارزش‌گذاری کمتر از حد مورد انتظار
- سرمایه گذاران خطرپذیر معمولا برای فروش سهام خود عجله دارند؛ در نتیجه ممکن است صاحب شرکت را برای فروش سهام تحت فشار قرار دهند تا سرمایه اولیه خود را به دست آورند. این عجله ممکن است باعث شود ارزیابی منصفانه‌ای روی شرکت صورت نگیرد و قیمت پایینی برای آن تعیین شود.
تماس با ما
مسئول فروش : 09156416142
مدیر فروش: 09153861761
اینستاگرام ما
بدون دیدگاه